Złote Gody

             Jak  to niedawno było

             Jakby to wczoraj się działo

             A przecież lat tyle przeszło

             Tyle dni przeleciało

             I patrzycie na Siebie

             W Swoje oczy młode

             Ty wciąż  widzisz Jego miłość

             A On Twą urodę

To początek takiego małego wierszyka , jaki dołączyłam dziś do kwiatowego kosza , kóry robiłam z okazji Złotych Godów.  Dalej jest już  bardziej indywidualnie, ale ten początek – taka ot! zwykła rymowanka – jest przecież taki prawdziwy i uniwersalny. Wiem, że te wierszyki zawsze bardzo cieszą moich klientów, a ja bardzo lubię  je dla nich pisać.

W kwiaciarni – jesień

Ślub Kamili i Michała

Gdy znajomi zwracają się do mnie z jakimś kwiatowym zamówieniem, zawsze jest mi bardzo miło,że mnie właśnie obdarzają w tym względzie zaufaniem. Ślub jest okazją szczególną.

Kamili i Michałowi życzę  z całego serca wszystkiego najlepszego.

 A na zdjęciach : wiązanka ślubna,butonierki, bransoletka dla świadkowej oraz skromna lecz bardzo subtelna i wymowna dekoracja samochodu.

Dożynki nie takie znów oczywiste

Na hasło : dożynki  mamy od razu cały pakiet kwiatowych i owocowych skojarzeń. Przede wszystkim zboże, słoneczniki, jarzębina, dynie, kukurydza i  kolory : słoneczna żółć, ciepły pomarańcz, nasycona czerwień. Wiklinowe kosze i  drewniane cebrzyki.

 Niestety, życie nie jest takie proste , na jakie z pozoru wygląda. Życzenie klientki zamawiającej dożynkową dekorację sali było następujące: żadnych słoneczników , żadnej dyni. Bez żółci i czerwieni, raczej bordo.I ogólnie rzecz biorąc raczej elegancko niż w zgrzebłych klimatach. Uratowały mnie jabłka. Pasowały idealnie do dożynkowego charakteru przedsięwzięcia. Zaprojektowałam proste i eleganckie zbożowo-jabłkowe wianki ( ich wykonanie kosztowało mnie co prawda trochę pracy, ale efekt był zadawalający). Sięgnęłam po pięknie przebarwioną hortensję i pasujące do niej kolorem sedum. I było bordowo -zielono i ogólnie raczej elegancko niż w zgrzebłych klimatach)

( A poniżej – dożynkowy bukieciorek)

EUROPA CUP 2011

Cały florystyczny świat żyje Mistrzostwami Europy w Czechach „EUROPA CUP 2011”. Przez weekend mistrzowe z różnych krajów ( Polskę reprezentował Zygmunt Sieradzan) zmagali się w kilku kategoriach, tworząc wymyślne, przebogate, niejednokrotnie bardzo awangardowe kompozycje. Gdy oglądałam zdjęcia prac konkursowych najbardziej przypadła mi do gustu instalacja rosjanki Natalii Zhizhko. Delikatna, interesująca kolorystycznie, wykorzystująca ciekawy materiał nieroślinny. Okazało się , że musiała być także doskonała technicznie, , bo Natalia Zhizhko wygrała konkursowe zmagania i otrzymała tytuł Mistrzyni Europy. Poniżej zamieszczam zdjęcia zwycięskiej pracy oraz tej, którą wykonał nasz reprezentant (zajął 9 miejsce,co jak na tak młodego florystę jest sporym osiągnięciem i , mam nadzieję, wróży mu wiele sukcesów na przyszłość). Więcej zdjęć obejrzeć można na www.forumkwiatowe.pl

Jesień

Jesienne wieczory są ciche i nieruchome. Lubię je , bo przynoszą równowagę i spokój. Wyciszają. Łąki zastygają w  mglistej melancholii, trawy prześwietlone zachodzącym słońcem układają się w dziwne gobeliny. Tylko drzewa , delikatnym poszumem  wkradają się w ten spokój. Niedługo zaczną opadać pierwsze liście. Kiedyś wcale mi to nie przeszkadzało. Miałam wrazenie, że wraz z nadejściem jesieni wszystko wraca na właściwe sobie miejsce, bieg rzeczy obiera odpowiednie tory. Z upływem lat ta niezmienność natury zaczyna mnie coraz bardziej drażnić. Na wiosnę drzewa znów będą piękne i młode, czego nie mogę powiedzieć o sobie. I nie cieszy mnie już tak bardzo fakt, że właśnie teraz przyroda  odkrywa przed nami całe swoje bogactwo, kusząc barwami , smakami, zapachami. Mam wrażenie, że chce obdarować nas na pocieszenie, w ten niewyszukany sposób  zatuszować fakt nieuchronnie mijającego czasu.

Na zdjęciach: wołczkowskie łąki o zachodzie i pełen jesiennych kolorów kosz

Pierwszy września

Dziś pierwszy września.

 Elegancko ubrane dzieciaki maszerują do szkoły. Początek roku szkolnego mija jednak w kwiaciarniach bez echa. Mało kto dostrzega, że kwiatek na przywitanie nauczyciela jest jak bezinteresowny uśmiech. 

Bez echa mija także rocznica wybuchu  II wojny światowej. Nie nauczyliśmy się pamiętać, szanować, oddawać czci. Często nie dostrzegamy, że ci którzy przeżyli koszmar wojny są przecież wśród nas. Oni nie epatują nas swoimi przeżyciami. Robią zakupy w marketach, spacerują po parkach, uśmiechają  się do nas na ulicy. Czasami ze zdziwieniem patrzą na otaczajacą ich rzeczywistość. Tak bardzo jest inna od tej, którą zapamiętali z lat swojej młodości. Świat wartości, który był ich światem rozpada się na ich oczach. I to bez wojny.A my… no cóż? Jakże często bywamy niewyrozumiali, małostkowi.

To mój „margaretkowy klient” skłonił mnie  do takich refleksji. Przyszedł dziś po kwiatki ze zwykłym uśmiechem i życzliwym pozdrowieniem, ale gdy zaczęliśmy rozmawiać o pogodzie, wspomniał, że „wtedy też był taki piękny wrzesień”. W dniu wybuchu wojny miał 16lat. Jako siedemnastolatek był już w partyzance. Przeżył śmierć bliskich, bombardowania, niemiecką okupację. A  dzisiaj przyszedł do mojej kwiaciarni, jak co tydzień, po bukiecik margaretek na stół. I jak zwykle miło się uśmiechał,  zapytał o męża i syna, kazał wszystkich pozdrowić i oczywiście zamachał na pożegnanie wrześniowym bukiecikiem.

Wieniec – zapis uczuć, znak pamięci

Wianek

Z okazji niedzieli zamieszczam zdjęcia jednego z moich wianków . Zrobiłam go swego czasu przygotowując wakacyjne, pachnące morską bryzą kompozycje dla „Florum” , a potem  pięknie zagrał podczas sesji zdjęciowej  w studio fotograficznym „ESTE”  stanowiąc malownicze tło  dla eleganckiej modelki.(zdjęcia :  Sławomir Trojanowski, a stylizacja modelki: Lilia Nogal)

Niby takie proste

Wiązanka z drobnych fioletowych różyczek plus lilia pośrodku bukietu  to było jasno sprecyzowane życzenie Panny Młodej. Szczerze mówiąc spodziewałam się od samego początku, że ta nieskomplikowana w sumie kompozycja  będzie mnie kosztowało sporo trudu. I nie myliłam się. Fioletowe mini-różyczki przywędrowały  z Holandii na czas, ale ich cena przybyła z kosmosu. Nie miałam jednak wyboru skoro były to wymarzone róże Panny Młodej. Kwiaty lilii – te mocno rozwinięte – nie nadawały się do bukietu. Nie miały odpowiedniego turgoru i jakoś tak zbyt nachalnie wyglądały. Kwiaty mniej rozwinięte dziwnie sterczały na mikrofonie. W całym Szczecinie nie mogłam kupić cienkiego drutu do wykonania kryzy, a właśnie takie -z metalowej siateczki – miało być wykończenie bukietu. O prostym krysztale na zakończenie rączki mogłam pomarzyć. 

A jednak udało się.  Z ceną się pogodziłam. Srebrny drucik pomogła załatwić mi moja konkurencja ( prawda, że każdy chciałby mieć taką konkurencję ?). Kryształ zamieniłam na ozdobny kryształowy chwost, a lilię dopracowałam doklejając do mniej rozwiniętego kwiata pojedyncze płatki. Całość , choć wyszła dość wysoka , była urocza i wzbudziła niekłamany zachwyt u odbierającej wiązankę Panny Młodej. A to jest dla mnie zawsze najważniejsze.

Na zdjęciach : butonierki , broszki dla mam, bransoletka dla świadkowej, przypinka dla Pana Młodego i ślubna wiązaneczka (nie wiem dlaczego na zdjęciu wygląda na taką dużą. W rzeczywistości była całkem normalna, a te fioletowe różyczki były wielkości  paznokcia i to takiego bez tipsów)