2015

A na Nowy Rok życzę, byśmy umieli się odnaleźć „w plątaninie zdarzeń”…. No i moze jeszcze : niech te poszukiwania będą pasjonujace i satysfakcjonujące.

Zimowo

A jednak się ucieszyłam… Myśłałam, że to niemożliwe by mróz sprawił mi radość. Szadź była jednak tego ranka tak piękna, że nawet zimno zupełnie mi nie przeszkadzało. Łata z Walkerem biegały po lesie jak szalone i cudem udało mi się zrobić im zdjęcia w zimowym krajobrazie. Aron jak zwykle z godnoscią spacerował na tle oszronionych traw. Poświąteczny odpoczynek trwa. Cieszę się psami, niebieskim nareszcie niebem i zimą.

I jeszcze zimowy drobiazg. Czasami warto spojrzeć przez obiektyw aparatu

Drobiazgi

No i przyszedł , jak co roku, ten moment, w którym układam dla Was świąteczne życzenia. Za każdym razem inne, bo też i myśli , emocje, nadzieje zmieniają się z upływajacym czasem. Na ten rok, na te święta niech będą takie: celebruj chwile, dostrzegaj drobiazgi, odkrywaj duchowość w pędzacym świecie , „żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi”.

Pozostaję pod wrażeniem

Jak dla mnie – po prostu genialne. Muzyka poruszająca swoim niespodziewaniem, nowoczesna, porywajaca, dziwna ale zawłaszczająca i wymagajaca. Pozostaję pod wrażeniem. Odkrywam muzyczne wzruszenia na nowo.

JIMEK – Crux   http://www.youtube.com/watch?v=1qz9mifH-aY

Brzozowa opowieść

Szelest brzozowych liści jest jedną z najbardziej kojących melodii, dotknięcie chropawej brzozowej kory magicznym dotykiem wprowadzającym w tajemniczy świat natury. Brzozy – najpiękniejsze drzewa : nostalgiczne, zachwycające elegancją, urzekające spokojem.

Wrzesień nad morzem

Cicho, bezludnie, pięknie…. Nie uwierzyłabym, gdybym nie dotknęła tego spokoju, tego kojącego wiatru, słońca na piasku… Plaże puste, odpoczywają z ulgą po letnim zgiełku… Fale pienią się i szumią tylko dla mnie… A florystycznie: land art za land artem.

Na zdjęciach : plaża w Świętoujściu , trasa rowerowa : Dziwnówek – Łukęcin – Pobierowo, plaża w Dziwnowie. No i ja : jeszcze z głową w chmurach

Lato,lato…

„Już za parę dni, za dni parę

Weżmiesz  plecak swój i gitarę….” właśnie… https://www.youtube.com/watch?v=1gVEbNLaTnU

kiedy zaczyna się lato od zawsze nucę sobie tę piosenkę. Plecak i góry – to najpiękniejsze wakacje jakie mogę sobie wyobrazić. Rozległe widoki, nieprawdopodobne poczucie wolnosci, zmęczenie i szczęście, gdy po kilku godzinach wędrówki dowlekamy się do schroniska. Wieczory przy ognisku i ranki przy kawie, gdy na obolałe nogi nakłada sie ciężkie buty, by znowu przemierzać gorskie ścieżki. Brzmi to pięknie, ale po ostatniej wyprawie w Beskidy płakałam schodząc ze szlaku. Nogi odmowiły mi posłuszeństwa. Czy w tym roku sie odważę? Kiedy całe dnie spędza sie stojac za ladą w kwiaciarni, wyjscie na górski szlak to prawie szaleństwo. Zobaczymy!! A na zdjęciu : docieramy do schroniska na Rycerzowej. Piekne miejsce, jedna z bardziej malowniczych hal! ( wciaz słuzy nam stary plecak, zabytkowy juz chyba, ale nadal w dobrej formie – jak my!! 🙂

Ostatni w sezonie bukiet : na rocznicę ślubu

Kwiaciarnia nieczynna, ale weekendowo realizujemy ślubne zamówienia. Nie ma wiec mowy o całkowitym lenistwie. Takie życie!

Jeszcze kilka słów (VI Plenerowa Wystawa Florystyczna)

Jeszcze kilka słów na temat wystawy, kilka zdjęć, kilka refleksji… . A może też i wyjaśnienie, dlaczego taka praca…, gdzie melancholia,  gdzie krawędzie… . „Na krawędzi melancholii, jednak nieco bliżej słońca” – skojarzenie z brzozą bylo dla mnie oczywiste. ” Ech ty brzozo, ech ty brzozo płaczko…. ” te wersy pamietam jeszcze ze szkoły, kiedy starym dobrym zwyczajem uczyliśmy sie wierszy na pamięć. Kwestia podstawowowego materiału mojej aranżacji była zatem przesądzona. A kształt stożka… to przeciez zawsze pięcie się w góre, w tym wypadku do słońca. I lisciaste krawędzie, ostre i jednoznaczne… taki był zamysł… . Ale gdy wędrowałam po wystawie słyszałam od zwiedzajacych tak różnorakie interpretacje, że w najśmielszych przewidywaniach nie mogłam się spodziewać takich odczytań. Dla małego chłopca była to rodzinka : tata, mama i dziecko, dla starszej pani symbol matczynej miłości ( nieprawdopodobne!!!) czyli mama z dwojka dzieci, dla pana w sile wieku, to byli pochyleni pielgrzymi wędrujacy przez życie, dla mojej mamy małe dinozauro-smoki z otwartymi paszczkami… jednym moje „stożki melancholii” kojarzyły się ze słonecznikami, innym z plotkujacymi starszymi paniami i to do tego obrażonymi na siebie… Niesamowita i chyba bardzo pozytywna  ta wielość asocjacji.

Kiedy przyszło mi rozbierać moja pracę, rozkładać ją na części poczułam, że jej figuratywność i dla mnie miała ogromne znaczenie. Przez dwa dni zdążyłam się z nią zaprzyjaźnić, nawet ją pokochać.  Ale cóż… musiałam pozdejmować słoneczne głowy… rozebrać krawędzie. Teraz przed kwiaciarnią stoja już tylko same stożki. Czar prysł!

Słów kilka na temat metafizycznego sensu przedświatecznych porządkow

Otóż w tym roku ja porzadków nie robię. Nie jest to bynajmniej wyraz buntu wobec tradycji czy też objaw niechęci do czystości w domu, ale zwyczajny brak czasu oraz „wyczerpanie baterii’, choć przeważnie funkcjonuję na „energeizerach”. W tym roku nawet one nie dały rady. Porzadki zrobili: mąż i syn, a ja ograniczyłam się do bukszpanowych aranzacji. Co się jednak okazało….? No własnie okazało się, że robienia porzadków mi brakuje. I kiedy przez moment chwyciłam za szmatkę do kurzu, by wytrzeć jedną półkę nad kominkiem natychmiast zrobiło mi się lepiej. Bo przy porządkach Drodzy Państwo dochodzi ( przynajmniej w moim przypadku) do pogrążania się w głębokiej refleksji nad życiem. I tak na przkład przy myciu okien zastanawiam się nad sensem istnienia, przy sprzataniu strychu nad tajemnicą Zmartwychwstania, przy odkurzaniu nad kwestią priorytetów w sferze najwyższych wartosci. A w tym roku co ….? Refleksji nie będzie !! W domu będzie czysto ale w duszy pusto! I to jest efekt uboczny równości płci! Faceci za mnie posprzatąli, ale ja będę przez to głupsza!!

Może za to będę piękna. Wciąż nie tracę nadziei. Kolejne odwiedziny w Art Medical Center. Hortensje po krótkim dość czasie zachwycania swą urodą odmówiły współpracy i trzeba je było wymienić na docelowe sansewiery, a te jak wiadomo są „nie do zabicia”.

A może kiedyś będę piękna…????

Od kiedy „zainstalowałam” aranżacje z malowniczych hortensji w klinice medycyny plastycznej ART MEDICAL CENTER nurtuje mnie to pytanie. Ale cóż, na dzień dzisiejszy noblituje estetycznie moja kwiaciarnię  urodziwa asystentka Blanka oraz piekne kwiaty wokół.