IX Plenerowa Wystawa Florystyczna – efekty

Tematu wystawy nie mogłam zapamiętać bardzo długo. Obawiałam o swoją pamięć, ale okazało się, ze Jakub ma to samo. Przerósł nas stopień pogmatwania myśli i wątków. Podjęliśmy się jednak jego interpretacji w bardzo dobrym towarzystwie florystów z całej Polski.

Moja praca była dla ludzi ciekawych świata. Dla takich co to w każdą dziurę zajrzą 🙂 Dla nich były miłe niespodzianki i zaskakujące efekty.W nagrodę.

Natomiast Ci, którzy przeszli obok prześlizgując wzrokiem po powierzchni rzeczy , tak naprawdę nie zobaczyli nic.

Na szczęście tych pierwszych było więcej 🙂

Na pierwszy rzut oka nic przecież szczególnego: dwa stożki zwrócone ku sobie i okrąg z odrobiną leśnego „śmiecia”.

 

Warto było jednak spojrzeć przez omszałe teleskopy i zajrzeć w ich „paszcze”

 

 

„Spójrz w głąb lasu” – mówiła do widza tabliczka umieszczona pod jednym z nich. Bo las to wolność, las to tajemnica, to zapach, to mgła, to świetlne migotania

 

 

„Spójrz w głąb siebie” – nakazywała druga, bo na końcu tuby , w jej tajemniczym wnętrzu można było ujrzeć swoją zaciekawioną twarz.

 

I dyplom na pamiątkę zwielokrotnionych spojrzeń

Jak zwykle podziękowania dla mojego kreatywnego zespołu, dla Ani i Jakuba za wkład w myśl twórczą i wsparcie mentalne 🙂

 

Tagi: wystawa florystyczna

IX Plenerowa Wystawa Florystyczna

Podczas instalowania prac na Placu Mickiewicza panuje specyficzna atmosfera. Lekkie oderwanie się od rzeczywistości, zabawa florystyką, sympatyczne rozmowy z dawno niewidzianymi kolegami i koleżankami. I poczucie wolności.. zwłaszcza gdy przygrzeje mocno w tym roku spóźnione słońce. Do wieczora hasamy po trawie: Jakub, Ania, ja i po raz pierwszy z nami Zosia, córeczka Ani. Raz po raz patrzymy przez nasze tajemnicze teleskopy, bawimy się w berka biegając między odlotowymi pracami aż w końcu zalegamy na trawie zachwyceni pięknym wieczorem

 

 

Tagi: wystawa florystyczna

„Nieugieci marzyciele poruszeni układem mechanicznie doskonałym”

VIII Plenerowa Wystawa Florystyczna i moja roślinna interpretacja tematu:  trochę abstrakcyjnych skojarzeń i powstała….  „mechaniczna pomarańcza”

 

Blisko…

 

Bliżej…

 

 

Jeszcze bliżej….

 

 

W pełnym słońcu:

 

 

 

Trochę z innej strony:

 

I ja wplątana w układ:

 

Tagi: wystawa florystyczna

Każda wystawa to dobra zabawa

„Nieugięci marzyciele poruszeni układem mechanicznie doskonałym” VIII Florystyczna Wystawa Plenerowa

Dzierganie, dzierganie… dobrze ze mamy Julkę. To pierwsza florystyczna wystawa plenerowa w jej życiu 🙂

 

Bez Ani przygotowania do wystawy nie miałyby szyku, elegancji i nie byłyby wooow! 🙂

 

Pracujemy z uśmiechami

 

 

I mamy miłych gości. Pamiętacie Łukasza… kiedyś pracował z nami w kwiaciarni, dziś jest mistrzem florystycznym wszystkiego

Praca ukończona. Cieszymy się

 

Monika Dłużyk-Marciniak kwiaciarnia „Pod żółtą różą”

Tagi: wystawa florystyczna

Podziękowania

Co prawda OSCARA nie dostałam , ale podziękowania należą się bezwzględnie:

Mojej niezastąpionej Cioci Mani, która zawsze wygrywa z zaplątanym drutem i miała cierpliwość do wiazania kamieni i probówek  oraz kwiaciarnianemu „szałaputowi” czyli Ani, która musiała tym razem wykazać się stoickim spokojem przy nizaniu kraspedii

 

 

Waldemarowi za użyczenie siły fizycznej

 

 

I oczywiście naszej Kasi, bo to dzieki niej mielismy  solidne konstrukcje ( jak pamiętacie zapewne, Kasia, nasza praktykantka to jednocześnie studentka budownictwa. W swojej życzliwosci postarała się o zespawanie dla mnie podstawy pod „widnokrąg” 🙂 ) Dziękuję raz jeszcze! I za odwiedziny i zainteresowanie na wystawie także!

 

A po wystawie , jak zwykle : recykling 🙂

 

 

Kwiaciarnia „Pod  żółtą Różą” Monika Dłużyk-Marciniak

 

Tagi: pomysły florystyczne mniej i bardziej zwariowane, wystawa florystyczna

„Uwikłanie linii prostej w nieuchwytność widnokręgu”

Jak już wiecie VII Wystawa Plenerowa w Szczecinie odbyła sie pod tym właśnie tytułem. Od samego poczatku wydał mi się trudny i bardzo matematyczny. W głowie miałam same linie proste. Różne. To było oczywiste, ze muszą się wikłać. Ale jak  pokazać kwiatami nieuchwytność widnokręgu? Przecież widnokrąg jest, ale tak naprawdę go nie ma! Rozmywa się we mgle, drga rozgrzany powietrzem, pojawia się i znika. Myślałam, myślałam i wymyśliłam. Efekt craspedii i kwiatów santini na drucikach był właśnie taki : ulotny, nieoczywisty, intrygujacy. A przy tym zabawny. Swoją rolę odegrały w tej symbolice kamienie. Podporządkowujące nasze postrzeganie widnokręgu prawom grawitacji.

Jestem z mojej pracy bardzo zadowolona. Kolejny raz udało mi się za pomocą tak chimerycznego materiału, jakim są kwiaty oddać myśl prawie abstrakcyjną.

Kwiatowe linie proste…

 

 

 

Detale

 

En face..

 

Tak jak mówiłam, jestem zadowolona…  Z dyplomem w ręce. W tle : Mickiewicz i jedna z ciekawszych prac wystawy.

 

Jeszcze raz :

 

A wieczorem każda craspedia zaczynała żyć swoim życiem

Kwiaciarnia „Pod żółtą różą” Monika Dłużyk-Marciniak

Tagi: Kwiaciarnia "Pod żółtą różą" Monika Dłużyk-Marciniak, land art, pomysły florystyczne mniej i bardziej zwariowane, wystawa florystyczna

A jednak to prawda – w „kupie siła”!!

Było mi bardzo miło, że tak wielu florystów biorących udział w siódmej wystawie florystycznej zechciało pracą swoich rąk przyczynić się do stworzenia instalacji „Uwikłanie linii prostej w nieuchwytność widnokręgu” w ramach akcji  „Ale ja kwitnę” na alei kwiatowej. Po raz pierwszy wystawa miała zatoczyć szerszy krąg i wciągnąć w kwiatową przestrzeń kolejmy fragment miasta. Autorką projektu byłam ja. Od kilku dni, kiedy organizatorzy naszej wystawy zaczęli udzielać prasie wywiadu za wywiadem podkreślając wagę przedsięwziecia, mój stres narastał wprost proporcjonalnie do każdego, wypowiedzianego przez nich słowa.

W sobotę rano pojawiło się jednak na placu tyle osób z dobrą energią, chęcią do pracy i uśmiechem, że musiało nam się udać. Aja jestem niezmiernie wdzięczna ludziom, którzy będąc artystami-indywidualistami zdecydowali się pracować pod moją komendą dla wykonania wspólnego projektu.

 

Florystycznie… w miejskiej przestrzeni..  W tle Brama Królewska i Filharmonia Szczecińska : znaki historycznego i współczesnego Szczecin

 

Pracujemy…

 

Fragmenty…

Trzy rude : sekcja florystyczna ” do wszystkiego”

 

 

Za chwilę ruszymy w barwnym korowodzie na Plac Mickiewicza

( zdjecie zrobiłam z samochodu stojąc ” na światłach” – i o to chodziło!)

 

 

Kwiaciarnia „Pod żółtą różą” Monika Dłużyk-Marciniak

Tagi: Kwiaciarnia "Pod żółtą różą" Monika Dłużyk-Marciniak, land art, pomysły florystyczne mniej i bardziej zwariowane, wystawa florystyczna

Wystawa

Zapada zmierzch, a my wciąż jeszcze przy pracy. Jutro wystawa plenerowa „Uwikłanie linii prostej w nieuchwytność widnokręgu”. Aniu, Kasiu, dziekuję Wam za pomoc i uśmiech! Wszystkich zapraszam w sobotę i niedzielę na plac przy pominiku Mickiewicza! Jest co oglądać!!

Tagi: pomysły florystyczne mniej i bardziej zwariowane, wystawa florystyczna

„Uwikłanie linii prostej w nieuchwytność widnokręgu”

Taki właśnie temat tegorocznej wystawy plenerowej wymyślili nam nasi organizatorzy.

A szczerze mówiąc, po ostatniej wystawie i „krawędziach melancholii” sądziłam, że bardziej „uwikłać” już się nie da. Dało się!! 🙂

Z zagadnieniem zmagam się w myślach już od dwóch miesięcy. Ja się zmagam, a wystawa zbliża się wielkimi krokami W związku z tym, pojechałam dziś w plener szukać inspiracji. Trochę znalazłam. Zobaczcie sami:

 

Tagi: wystawa florystyczna

Jeszcze kilka słów (VI Plenerowa Wystawa Florystyczna)

Jeszcze kilka słów na temat wystawy, kilka zdjęć, kilka refleksji… . A może też i wyjaśnienie, dlaczego taka praca…, gdzie melancholia,  gdzie krawędzie… . „Na krawędzi melancholii, jednak nieco bliżej słońca” – skojarzenie z brzozą bylo dla mnie oczywiste. ” Ech ty brzozo, ech ty brzozo płaczko…. ” te wersy pamietam jeszcze ze szkoły, kiedy starym dobrym zwyczajem uczyliśmy sie wierszy na pamięć. Kwestia podstawowowego materiału mojej aranżacji była zatem przesądzona. A kształt stożka… to przeciez zawsze pięcie się w góre, w tym wypadku do słońca. I lisciaste krawędzie, ostre i jednoznaczne… taki był zamysł… . Ale gdy wędrowałam po wystawie słyszałam od zwiedzajacych tak różnorakie interpretacje, że w najśmielszych przewidywaniach nie mogłam się spodziewać takich odczytań. Dla małego chłopca była to rodzinka : tata, mama i dziecko, dla starszej pani symbol matczynej miłości ( nieprawdopodobne!!!) czyli mama z dwojka dzieci, dla pana w sile wieku, to byli pochyleni pielgrzymi wędrujacy przez życie, dla mojej mamy małe dinozauro-smoki z otwartymi paszczkami… jednym moje „stożki melancholii” kojarzyły się ze słonecznikami, innym z plotkujacymi starszymi paniami i to do tego obrażonymi na siebie… Niesamowita i chyba bardzo pozytywna  ta wielość asocjacji.

Kiedy przyszło mi rozbierać moja pracę, rozkładać ją na części poczułam, że jej figuratywność i dla mnie miała ogromne znaczenie. Przez dwa dni zdążyłam się z nią zaprzyjaźnić, nawet ją pokochać.  Ale cóż… musiałam pozdejmować słoneczne głowy… rozebrać krawędzie. Teraz przed kwiaciarnią stoja już tylko same stożki. Czar prysł!

Tagi: land art, myśli takie sobie, pomysły florystyczne mniej i bardziej zwariowane, wystawa florystyczna